week 2 tot....? Orleans.

Hallo allemaal, het is alweer een tijdje terug dat ik iets heb geschreven op mijn blog. Dat wekelijks een stukje over elke dag schrijven was toch iets te ambitieus. Daarom nu gewoon een verhaal over wat we allemaal zien en meemaken. Ik zal hieronder eerst even de etappes neerzetten;

Dag 16: thuin-grens 16km
Dag 17: grens-maubeuge 20km
Dag 18: maubeuge -aulnage almeris 17km
Dag 19: alnage almaries- ors 23km
Dag 20: ors- ? 20km
Dag 21: ? - st quentin 36km
Dag 22: st quentin - seracourt le grand 13 km
Dag 23: seracourt la grand - ham 17 km
Dag 24: ham - salency 25km
Dag 25: salency- compiegne 35km
Dag 26: compiegne (rustdag)
Dag 27: compiegne- verberie 26 km
Dag 28: verberie- senlis 22km
Dag 29: senlis - coye la forrete 13 km
Dag 30: coye la forrete (afremdag anders waren we te vroeg in parijs)
Dag 31: coye la forrete - bouffemont 18 km
Dag 32: bouffemont - noord parijs 28 km
Dag 33: noord parijs - paris 17 km
Dag 34: paris (vrienden op bezoek)
Dag 35: paris (vrienden op bezoek)
Dag 36: paris (vrienden op bezoek)
Dag 37: paris (bijkomen:p)
Dag 38: parijs - vauhallan 19km
Dag 39: vauhallan - Villiers sur orge 25 km
Dag 40: Villiers sur orge - Etrechy 20km
Dag 41: etrechy - etamps 17 km
Dag 42: etamps- angerville 25km
Dag 43: angerville - artenay 30 km
Dag 44: artenay- orleans 24 km


Pfoe zo veel meeegemaakt en te vertellen en zo weinig zin om alles uit te typen. Waar zullen we beginnen.. Naja ik zal wel beginnen bij het eind van vorig verslagje. Dus, na een geweldig feest in thuin toch maar snel gevlucht. We hadden onderhand genoeg van alle trommels en fluitjes, die daar heel de dag doorgingen. Op naar frankrijk!

Wanneer we precies in Frankrijk zaten wisten we eigenlijk niet, die grens is daar niet echt aangegeven. De eerste "stad" die we daar tegen kwamen was maubeuge, echt geen zak aan, niet heen gaan dus. Wel op de eerste fatsoenlijke camping gestaan daar, beter dan die in belgie. Ons beeld over dat franse mensen stug en nors zijn, werd al na een paar dagen in Frankrijk omgegooid. Toen we door Sevrene van straat werden geplukt en we daar konden slapen. Een hele gezellige avond gehad met Sevrene en Phillip, die voor ons kookte en onze kleren waste echt super gastvrij! Wel even wennen om de wc te moeten doorspoelen met een emmer :p.

We worden overal gastvrij ontvangen en iedereen is bereid ons te helpen. Zo mochten we onze tent wel bij een boer in de tuin zetten, het enige nadeel was wel dat je dan om 5 uur stront chagrijnig wordt van een haan die je wakker bonjourt. Ja die dag begon lekker zeg, we liepen daarna ook nog verkeerd en moesten nog rennen voor een lama die op ons wilde spugen XD. Pfoe we zaten er doorheen en hadden geen slaappek, maar gelukkig ontmoette we toen Lilly en Sebas op straat. Daar konden we wel slapen en ondanks dat het arme mensen waren, kregen we wel veel bier en een feestmaal (racletten) van ze. Elke keer dat je er doorheen zit gebeurt er weer zo iets moois, dat je er weer vrolijk van wordt:).

Het lopen is wel heel saai en dodend soms, vooral als je net als naar st Quiten 36 km loopt. Waarvan er 20 langs een drukke autoweg. En als als dan ook nog eens de camping en het jeugdhostel gesloten is, dan voel je je toch wel even verslagen. Ach dan maar een hotel kunnen we tenminste de champignons league finale kijken.

Na het bezoek van vrienden in de eerste twee weken, was het tijd voor bezoek van de ouders. Eerst die van mij op de camping en een paar dagen later die van bjorn. De ouders en oom (een ervaren pelgrim) van bjorn liepen zelfs een dagje mee en zijn zo toch een deel geweest van onze camino. Ow wat was dat heerlijk een dagje zonder rugzak lopen:)

Regen, regen en nog eens regen. Pff we hebben wel veel regen gehad, en dan helpt een regenjasje en broek ook niet. Nee dat is echt het vervelendste wat er is, regen. Natte tenten oprollen, natte schoenen, sokken en voeten, alles wordt nat. Het is ook altijd een feest om na een dag regen je schoenen uit te doen en de schade te bekijken; blaren, losgeweekte huid, blauwe tenen mhhhhh. Maarja gelukkig komt na regen zonneschijn, en hebben we ook veel op het terras in de zon kunnen zitten. En wat smaakt een pilsje toch lekker na een dag wandelen!

We slapen op veel verschillende plekken; campings, in de bossen, op maneges, in pelgrims slaapzalen onder de kerk, in het huis van de pastoor, bij mensen thuis, in klaslokalen, hotels, kloosters, abdij, appartementen, studios, bij de burgemeester in de tuin, op de naturisten camping (kom ik zo op) elke dag is weer een verassing. Op de camping is het altijd zoeken naar nederlanders, om mijn telefoon op te laden of om ons bier koud te leggen.

We moesten wat treuzelen voor Parijs omdat 7 vrienden ons daar kwamen opzoeken, anders zouden we er te vroeg zijn. In een klein dorpje net voor we parijs ontmoette we nog de exentrieke ostrich man en zijn jonge compagnon. Ja ja deze echte fransoos was knettergek en had een grote liefde voor struisvogels. Veel wijze en minder wijze levenslessen leerde we in de kroeg van deze kerel. Nadat we voldaan terugkeerde naar de manege waar onze tentjes stonden, hoorde we ineens een rare vogel in de bosjes. Huh? Dat was geen vogel maar the ostrich man die ons kwam halen voor een nachtelijke zwem in een beekje, het water was alleen veels te koud voor ons.

Paris! Wow! Je loopt een bos uit en dan zie je aan de horizon overal stad, jezus wat een grote stad. In Parijs hebben we een hele toffe tijd gehad met alle vrienden. Wijn en bier drinken bij de ijfeltoren, halve verkrachtingen aanschouwen in de negerkroeg, de toerist uithangen, relaxen in ons mooie appartement midden in parijs, muziek luisteren in de jazzbar, kroegen in en uit, zingen in de metro, ijfeltoren swaffelen, in parijs gestrande vrienden en na dat alles een dag bij komen in een cheap ass hotel.

Pfoe, best fijn om die hoge prijzen en drukte in parijs te verlaten om weer verder te gaan met de tocht. De eerste avond na parijs gelukkig gratis bij de nonnen geslapen en gegeten. Dat eten smaakte trouwens nergens naar, maar we klagen niet we zijn dankbaar (a). Maar wel heel awkward om daar aan tafel te zitten met een gelovig manneke, die geen woord zegt en zijn soep op slurpt. En hij zag er ook nog eens heel grappig uit, bjorn en ik hadden de grootste moeite om niet keihard in lachen uit te barsten.

Het begon aardig warm te worden hier in frankrijk, dus wij wilde nu eindelijk wel eens een camping met zwembad. Hmmm de enige camping met zwembad in de buurt was een naturisten camping, achjaa ook weer een ervaring toch. Wij naar die camping, de kleren uitgetrokken en hoppa naar het zwembad, bleek het zwembad gesloten wegens onderhoud.... Bummer maar wel een keer ervaren om naakt; af te wassen, de tent op te zetten en te chillen in de zon (kan de rest ook is bruin worden).

Toen eenmaal het WK was aangebroken, wilden we wel graag de wedstrijd tegen spanje zien. Helaas zaten er geen Nederlanders of andere voetbalfans op onze camping. Maar we moesten en zouden de wedstrijd zien, dus zijn we maar gaan liften naar de dichtbij zijnde kroeg op 5km afstand. In die kroeg ontmoette we Bas en hebben samen met hem gekeken hoe nederland dik van Spanje won, en helemaal feest als er dan ook nog spanjaarden in de kroeg zitten:). Later op de avond ontmoette we ook nog twee gezellige dames (clowns) uit londen en zweden. Zij namen ons mee naar een gigantische zandduin die ineens midden in een stad oprees. Daar zat een hele groep jongeren rond het kampvuur te feesten en daar hebben we ons bij gevoegd. Al deze jongeren kwamen van overal van de wereld naar dat stadje, voor een workshop van een wereldberoemde clown echt bizar. Daar een gezellige avond gehad, alleen kom je om 3 uur snachts niet zo makkelijk aan een lift, dus moesten we weer 5km terug naar de camping lopen.

De laatste drie dagen naar orleans liepen we met bas, die we ontmoet hadden tijdens de wedstrijd. Bas was ook een pelgrim van 29 die naar santiago loopt. Dus drie dagen met zijn drieën gelopen en gezellige avonden gehad, zo hebben we één van de avonden met een poolse pater bier gedronken en de wedstrijd van Frankrijk gekeken.

Toch nog een heel verhaal geworden nu, maar ik liep geloof ik ook een beetje achter met mijn blog.

Au revoir!